حرف زدن با خود در بزرگسالی گونه ای از اختلال وسواس به حساب می آید که با روش های روان درمانی می توان به بهبود آن در افراد کمک نمود.
حرف زدن با خود در سنین کودکی بیشتر مشاهده می شود که به جهت شخصیت سازی و الگو برداری کودک تا حدودی یک امر عادی می باشد.
اما در بزرگسالی به عنوان یک اختلال روانی محسوب می شود و نیاز است تا فرد مبتلا به آن درمان گردد.
این نوع از وسواس موجب می گردد که افراد بدون توجه به محلی که در آن حضور دارند به صورت ناخودآگاه اقدام به حرف زدن با خود کنند که در نظر دیگران به عنوان فردی نامتعادل شاخته می شوند.
جلسات روان درمانی برای افراد مبتلا به این اختلال می تواند تا حدود زیادی از بروز این حالت جلوگیری نماید.
