اثرات یادزدودگی در روانشناسی خانواده
اثرات یادزدودگی و مفهوم آن در روانشناسی خانواده نیازمند بررسی های بالینی و مشاوره تخصصی است.
اکثر بزرگسالان و حتی سالخوردگان می توانند رویدادهایی را از نخستین سال های زندگی خود به خاطر آورند اما این کار فقط تا حدودی امکان دارد و تقریباً هیچکس قادر نیست اکثر رویدادهای سه سال اول زندگی خود را به خاطر آورد.
رویداد مهمی مانند تولد خواهر یا برادر کوچک تان را در نظر بگیرید. اگر این واقعه پس از رسیدن شما به سن ۳ سالگی روی داده باشد ممکن است خاطره ای از آن در ذهن شما مانده باشد و هرچه سن شما در زمان تولد آن برادر یا خواهر بالاتر بوده احتمالاً خاطرات بیشتری از آن را در ذهن دارید اما اگر تولد قبل از سه سالگی شما روی داده باشد شما حتی قادر به یادآوری یک خاطره از آن رویداد نیز خواهید بود.
این پدیده که زیگموند فروید آن را کشف کرد، یادزودودگی کودکی نامیده می شود. از این لحاظ در خور توجه است که سه سال اول زندگی سرشار از تجربه است و در هیچ دوره ای دیگری از زندگی این همه تجربه تازه به آدمی دست نمی دهد.
در جریان رشد، نوزاد درمانده جای خود را به کودک نوپا می دهد که سینه خیز می رود و غان و غون می کند؛ این یکی نیز به کودکی تبدیل می شود که راه می رود و حرف می زند؛ اما همانطور که می دانید از این دوره های گذرا، نقشی در جامعه ی ما باقی نمی ماند.
در آزمایشی که در زمینه ی یادزدودگی کودکی انجام شد از آزمودنی های سنین تحصیلات دانشگاهی ۲۰ سوال درباره ی رویدادهای مربوط به تولد برادر یا خواهری کوچک تر پرسیده شد در این شکل میانگین تعداد سوال هایی که پاسخی به آن ها داده شده، به صورت تابعی از سن آزمودنی ها در زمان تولد برادر یا خواهر، ارائه شد.
نتیجه این شد در مواردی که تولد، قبل از چهار سالگی آزمودنی روی داده بود یاد آوری با افزایش سن آزمودنی در زمان رویداد افزایش می یافت.
