روان شناسی یک خانواده خوشبخت
می دانید برای داشتن یک خانواده خوشبخت، چه نکات روان شناسی لازم است رعایت شود؟
انتخاب محل زندگی؛ گذشته از این حقیقت که محل زندگی خود را با توجه به بودجه و امکانات خود انتخاب می کنیم، اما همین انتخاب که گاهی محدود هم هست باید با تفکر صورت گیرد. سوال اصلی این است همسایه های شما چه کسانی هستند؟ آیا در این محل تعداد بچه ها زیاد است؟ آیا فرزندان شما می توانند به راحتی در خارج خانه رفت و آمد و بازی کنند؟ آیا در این محل مدرسه خوب، کتابخانه و خدمات مشابه وجود دارد؟
مشورت با فرزندان؛ اگر با فرزندان خود ارتباط برقرار نکنید، احتمال این که آن ها با بدبینی و احساس ناامنی رشد کنند بسیار زیاد خواهد بود. هنگامی که کودکان غمگین و گوشه گیر به نظر می آیند، این وظیفه شما است که گفتگو را آغاز کنید و به بهترین نحو دلیل ناراحتی او را بپرسید. فرزندان شما به توجه واقعی شما نیاز دارند و باید آنرا حس کنند.
ثبت خاطرات؛ تحقیقات و آمار نشان می دهند والدینی که یک دفتر روزانه دارند، زندگی خانوادگی شادتری دارند. ثبت احساسات و افکارتان درباره جهان اطراف، امیدها و رویاها یا هرچیز دیگری که در ذهن دارید، علاوه بر ثبت خاطرات، یک فضای خصوصی و آرام بخش برایتان مهیا می کند.
همکاری افراد خانواده؛ شاید تصور می کنید که انجام کارهای منزل به تنهایی ساده تر باشد. اما از دید روان شناسی، زمانی که کارها بین افراد خانواده تقسیم شود، هم بستگی و احترام بیشتری به دنبال خواهد داشت.
مهربانی با خانواده همسر؛ داشتن رابطه خوب با والدین همسر، نه تنها موجب می شود که همگی روزگار بهتری در کنار هم داشته باشند، بلکه شناخت بهتری از شریک زندگیتان به شما خواهد داد.
خاطره گویی؛ شنیدن خاطرات و داستان هایی از نسل های گذشته، موجب استحکام بنای خانواده و قدرت بخشیدن به ریشه های خانوادگی در ذهن کودکان خواهد شد. دانستن این که چه کسی هستیم و از کجا آمده ایم همواره جالب و در بسیاری مواقع افتخار آمیز است.
خودتان باشید؛ هیچ چیز اسرارآمیزی برای رسیدن به مقام یک پدر یا مادر خوب وجود ندارد. والدین خوب کسانی هستند که در زندگی فرزندان خود حضور دارند و عشق بی قید و شرط خود را به آنان عرضه می کنند. آنها را درک میکنند و در مشکلات یاریشان می کنند. پس بهترین پدر و مادر ممکن باشید و از آنچه انجام می دهید شاد باشید.
لوس نکردن؛ کودکانی که توسط والدین بیش از حد حمایتگر بار می آیند، به سختی می توانند در خارج از محیط خانواده موفق باشند. سپر بلای فرزندان خود نشوید، بلکه مشکلات را برایشان توضیح دهید. به آن ها بیاموزید که مسائل ناگوار همیشه وجود دارند اما شما همیشه سعی خواهید کرد برای رفع مشکلات آن ها را یاری دهید.
رفتار دوستانه؛ اکثر ما آدم ها معمولا بیش از حد روی میزان تحمل و حوصله همسر و فرزندان خود حساب می کنیم در حالی که همیشه مراقب حال و هوای دیگران هستیم. با خانواده خود هم همانطور رفتار کنید که با دوست نزدیک خود رفتار می کنید. برایشان وقت بگذارید، به درد دلشان گوش دهید و گاهی با آن ها به گردش های خصوصی، خرید یا کافه بروید.
کنترل اعصاب؛ تحقیقات نشان داده است که از هر ده خانواده، اعضای چهار خانواده عادت دارند در زمان بحث، فریاد بکشند. چنین رفتاری نه تنها برای کودکان بسیار مخرب است بلکه هیچ مشکلی را هم حل نمی کند. زمانی که از شدت عصبانیت نمی توانید درست فکر کنید، خود را از بحث بیرون بکشید.
تفریح؛ تفریحات خانوادگی فراموش نشود. این موارد می تواند شامل جشن های تولد اعضای خانواده و یا پیک نیک های دوره ای باشد. چنین برنامه هایی در تقویت و هم بستگی خانوادگی تاثیر فراوانی دارند.
وقت شناسی؛ شاید این مورد به نظر پیش پا افتاده باشد. اما وقتی در زمانی که تعیین کرده اید حاضر باشید، نه تنها حس احترام دیگران را برمی انگیزید، بلکه به فرزندان و همسر خود نشان می دهید که چقدر برایشان اهمیت قائل هستید.
مشورت با بزرگترها؛ با خواهر و برادر، بزرگترهای فامیل و دوستان نزدیک خود معاشرت کنید. حضور این افراد می تواند در ایجاد الگوهای مناسب در فرزندانتان بسیار موثر باشد. تحقیقات نشان داده است کودکانی که با دوستان و بزرگسالان دیگر در خانواده معاشرت می کنند، شادتر هستند.
ابراز علاقه؛ حتی اگر علاقه شما به همسر و فرزندانتان امری واضح باشد، آن ها نیازمند شنیدن آن هم هستند، از یادآوری عشق خود به عزیزانتان غافل نشوید.
