رشد ذهنی کودک از شش ماهگی تا زیر دو سال، از لحاظ روانشناسی به شش مرحله قابل تقسیم است.
این مقاله طی یک دسته بندی مشخص و منظم، دوره شش تا دوازده ماهگی کودک را به صورت زیر معرفی می کند:
مرحله اول؛ تولد تا پایان یک ماهگی: اعمال بازتابی است. در این مرحله نوزاد از طریق یک سلسله اعمال انعکاسی نظیر مکیدن با محیط ارتباط برقرار می کند.
مرحله دوم؛ یک تا چهار ماهگی: اولین واکنش های دوری در این مرحله اتفاق می افتد. کودک پس از انجام یک عمل به صورت تصادفی به تکرار آن می پردازد و از آن لذت می برد. در این مرحله بخشی از اعمال کودک هماهنگ می شود و رفتار تقلیدی در او شکل می گیرد.
مرحله سوم؛ چهار تا هشت ماهگی: به دومین واکنش های دوری معروف است. هماهنگی بیشتری بین حرکات کودک به وجود می آید در این مرحله کودک می تواند با دیدن بخش معلومی از یک شی پنهان شده آن شی را تشخیص دهد.
مرحله چهارم؛ هشت تا دوازده ماهگی: هدفدار می شود و رفتارش خود به خود رخ نمی دهد کودک می تواند موانع را برطرف کند تا به شی مورد نظرش برسد یا از طریق واسطه قراردادن یک شی به هدف مورد نظرش دست یابد. در این مرحله مفهوم بقای شی حاصل می شود یعنی اگر از حوزه دید او پنهان شود هنوز آن شی برای او وجود دارد.
مرحله پنجم؛ دوازده تا هجده ماهگی: سومین واکنش های دوری از دوازده تا هجده ماهگی است که در این مرحله کودک از طریق آزمایش، راه حل های جدیدی را برای حل مشکلش کشف می کند و مایل است بداند اعمال او چه اثری بر محیط می گذارد.
مرحله ششم؛ هجده ماهگی تا دو سالگی: ابداع وسایل جدید از طریق فعالیت های ذهنی از هجده تا بیست وچهارماهگی است در این مرحله اعمال کودک تا خلاقیت همراه است و جنبه آزمایش و خطای صرف ندارد. همچنین کودک می تواند اعمال مختلفی را بازنمایی کند و به پیش بینی نتایج آن ها بپردازد.
