روانشناسی زنان در خانواده
علم روانشناسی جایگاهی ویژه را برای زنان در خانواده در نظر می گیرد که در این مقاله به مقایسه اشکال نقش ها و معرفی بهترین نقش پرداخته ایم.
خانواده نهادی کوچک، دقیق و البته بسیار حساس است که بر اساس نقش هایی که زن و مرد در آن ایفا می کنند، پایدار می ماند؛ اما در بیشتر خانواده ها این نقش ها به خصوص از سوی زنان چندان تعریف نشده است. گاه در خانواده ها شاهد آن هستیم که زنان نقش کودکانه، مادرانه یا مستبدانه ایفا می کنند و این به جای آن است که برای همسرشان یک دوست، رفیق، همدم و همدل باشند و رفتن در این قالب ها به کل خانواده ضرر می رساند. دختر و پسر قبل از آن که وارد زندگی مشترک شوند در خانواده های خود به سر می برند، پس نقش هایی که در آینده ایفا می کنند به دوران کودکی و الگوبرداری از پدر و مادرشان مربوط می شود.
بررسی روانشناسی نقش زنان در خانواده
۱- نقش کودک؛
دختران از سه سالگی از مادر الگوبرداری می کنند و اگر این الگوبرداری دچار خدشه شود، در آینده آن ها تاثیر خواهد گذاشت. اگر دختری با بی توجهی پدرش روبه رو شود در زندگی زناشویی اش در نقش کودک فرو می رود.
۲- نقش مردانه؛
پایه های اولیه نقش های صحیح هر دختری در خانواده نخستین و در دوران حساس بین ۳ تا ۶ سالگی شکل می گیرد. دختری که مادرش تمام وقت شاغل است و بیشتر اوقاتش را با پدرش می گذراند ناخودآگاه از یکسری رفتارهای مردانه الگوبرداری می کند و شخصیتش بیشتر جنبه مردانه به خود می گیرد و از لطافت و ظرافت های زنانه خود دور می ماند. حال وقتی این دختر وارد زندگی مشترک می شود با رفتارهای مردانه اش همسرش را اذیت می کند، شاید اینگونه رفتارها در ابتدا برای مردان جالب باشد اما در زندگی زناشویی شان به مشکل برخواهند خورد، زیرا مرد در نهایت زنی می خواهد که به او امنیت دهد نه اینکه امنیت را از او بگیرد.
درمان روانشناسی نقش مردانه زنان در خانواده
برای درمان این نوع رفتار در زنان هیچکس مانند خودشان نمی تواند به این مسئله کمک کند. نقش مردانه و کنترل کننده برای شوهر نادرست است و در آینده منجر به فروپاشی زندگی می شود، زنان باید از سایر زنانی که در اطرافشان هستند و خصایص زنانه دارند الگوبرداری کنند. برای الگوبرداری صحیح دختر از مادر در ایفای نقش همسر، باید دختر در کنار مادر باشد و از از او الگوبرداری کند؛ البته احتمال آن که در یک دوران از زندگی دخترها به پدر و پسرها به مادرشان گرایش داشته باشند، بسیار طبیعی است.
۳- نقش والد؛
هم چنین وقتی نقش ها به درستی شکل نگیرد، بچه ها در زندگی مشترک نقش والد را برای همسرشان بازی می کنند.
از منظر روانشناسی زنانی که برای همسرانشان مادری می کنند ۲ علت دارد:
- در الگوبرداری های دوران کودکی خود به مشکل برخورده اند.
- شوهرانشان دارای شخصیتی ضعیف و بدون اعتماد به نفس و عزت نفس هستند. در این شرایط همسرشان ناخودآگاه مجبور می شود نقش حمایتی و مادرانه داشته باشد.
زمانی که زن در قالب مادر برای همسرش نقش ایفا می کند در واقع همسرش را به چشم کودک می بیند و مرد هم ناخودآگاه کودک می شود و دست به اعمال هیجانی می زند.
۴- نقش همسر؛
بهترین نقشی که زنان و مردان در زندگی مشترک باید ایفا کنند نقش بالغ- بالغ است. بالغ بودن حالتی است بر اساس واقعیت ها و معطوف به زمان حال یعنی زن و مرد بدون غرض و هیچ گونه جبهه گیری در روابط زناشویی خود با یکدیگر زندگی می کنند که روانشناسی خانواده به آن « رفتار قاطعانه» می گوید. چنین نقشی در زندگی مشترک بر پایه برد- برد است یعنی هم زن از زندگی مشترک و زناشویی رضایت دارد و هم همسرش.
