روانشناسی مشکلات دوری از خانواده
دوری از خانواده و کسانی که دوستشان داریم، برخی مشکلات را به وجود می آورد که نیاز است با بررسی های روانشناسی، بر اوضاع مسلط شویم.
وقتی از کسی که خیلی دوستش داریم، دور هستیم؛ بارها و بارها در ذهنمان آخرین حرف ها، روز و ساعت دیدار را مرور می کنیم تا باور کنیم خیلی از دیدارمان نگذشته و او را دوباره می بینیم.
گاهی هم که صبر و تحملمان تمام می‌شود، یا به عکس او خیره می شویم یا آخرین پیامک های او را بارها می‌خوانیم تا آرام شویم.
بعضی از مشاوره های روانشناسی توصیه می‌کنند هر از گاهی مدتی از هم دور باشیم. این دوری هم فرصت فکر کردن و بازنگری به رفتارهای شخصی را فراهم می‌کند و هم اشتیاق به بودن در کنار همدیگر را در طرفین بیدار می‌کند.
اما تفاوت های بسیاری بین دوری برنامه ریزی شده و دوری اجباری وجود دارد. در واقع زمانی که با برنامه ریزی تصمیم می‌گیریم مدتی از هم دور باشیم، برای برطرف کردن بسیاری از نیازها، چه روحی- روانی و چه جسمی برنامه‌ریزی کرده‌ایم.
اما در دوری اجباری یا برنامه ریزی نشده، طرفین باید به اجبار شرایطی را تحمل کنند و با کمبودها و نیازها در این دوره کنار بیایند و گاهی هم مبارزه کنند.
شاید یکی از اولین راهکارهای تحمل این دوری، شیوه برخورد و نگاه ما به این جدایی باشد.
در حقیقت نگاه ما به این شرایط، می‌تواند دوری را به جدایی سخت یا قابل تحمل و آسان تبدیل کند.
برای آنکه نگاهی مثبت به قضیه داشته باشیم، اول از همه باید مسائلی را حل کنیم تا بتوانیم با برنامه ریزی و بدون درگیری با مشکلات روحی- روانی، زندگی را اداره کنیم.
این مقاله راهکارهای ساده ای برایتان دارد:
استرس ها و نگرانی ها؛ تمام نگرانی ها را از قبل بررسی و برایشان جواب پیدا کنیم.
علت ترس؛ ریشه یابی کنیم که شاید در گذشته شاهد دوری طولانی مدت یا همیشگی فرد یا افرادی بوده ایم و از دوری و حال از دست دادن کسی که دوستش داریم می ترسیم و تصاویر سختی در ذهنمان از نبودنش شکل می گیرد.
حمایت گر؛ در بسیاری موارد وابستگی های حمایتگرانه ای وجود دارد که با دوری فرد مقابل، مشکلاتی را برایمان به وجود می آورد. خوب است که از اطرافیان و خانواده و دوستان برای پیشبرد کارهایمان کمک بگیریم.
نظم؛ برنامه ریزی کنیم تا بتوانیم به شرایط نظم دهیم. نظم می تواند تا میزان زیادی جلوی تشویش های ذهنی را بگیرد.
آمادگی؛ قبل از دوری خود را برای آن آماده کنیم تا با یک مسئله از پیش تعیین نشده روبرو نشویم و بهتر بتوانیم بر شرایط مسلط باشیم.
احساسات؛ گول احساساتمان را نخوریم. وقتی از کسی که دوستش داریم بی خبر می مانیم، کلافه و سردرگم‌ایم. یادمان باشد ابراز احساسات فقط قربان صدقه رفتن و رمانتیک بازی نیست؛ همین که برنامه های مان را به هم بگوییم و شرایط هم را درک کنیم و از هر لحظه هم خبر داشته باشیم، انگار کنار هم هستیم و با هم غریبه نیستیم؛ چون همدیگر را هر لحظه در حال انجام آن کارها مجسم می‌کنیم.
به قول شاعر:
گر در یمنی چو با منی پیش منی. گر پیش منی چو بی منی در یمنی
